Las w kolorze popiołu
Kosztem tego życia,
Które skończyło się tak łatwo, jak myślałem.
Zaprzeczając istnieniu Boga,
Dziewczynka płakała.
Cień, który widziałem, zniknął.
Jak diabeł
Ukryłem prawdziwą twarz, zasłaniając ją czernią.
Łzy zdradzają złego człowieka
Piękniejszego niż ktokolwiek inny,
Którego kocham od zawsze.
Nie wierzysz już w nic, prawda?
W porządku.
Następnym razem oszukaj mnie, proszę...
Zabiorę cię do raju, którego nigdy nie widziałem.
Człowiek, który broni lasu
Spotyka dziesiątki tysięcy świateł
I podpala raj.
Ty, który pięknie się palisz,
Co uznajesz za cenne?
W sztucznym świecie
To ja zostanę zabity.
Myślę, że mogę wyśpiewać prawdę, nie ukrywać jej.
Nie ma nikogo piękniejszego ode mnie
Ani bardziej zepsutego, prawda?
Myślę, że cena tego kruchego życia,
Jest warta zachodu.
...dostojny i piękny...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz